Bergama’da sepetçilik son ustasıyla yaşatılıyor

Tarih boyunca çeşitli medeniyetlerin merkezi olan İzmir’in Bergama ilçesi, binlerce yıldır varlıklı bir kültürel mirasa mesken sahipliği yapıyor. Geçmiş yüzyıllarda bölge halkının en çok istek ettiği klâsik mesleklerden biri olan lakin günümüzde yok olmaya yüz tutan sepetçilik, bölgedeki son sepet ustası Mustafa Pancar tarafından yaşatılmaya çalışılıyor. 7 yaşında babasından öğrendiği dede yadigarı sepetçilik mesleğini 60 yıldır sürdüren Pancar, uzun yıllar yaptığı sepetleri seyyar olarak satarak hayatını kazanıyor. Meskeninin önünde ilmek ilmek sepet örmeye devam eden Pancar, Bergama’nın son ustası olarak mesleğini yaşatmaya çalışıyor.

‘7 YAŞINDA ÖĞRENDİM’

Sepetçilik mesleğinin kökten geldiğini söyleyen Pancar, dedesinin kağnı sepetleri ve tütün küfeleri yaptığını, sepet yapmayı da babasından öğrendiğini belirterek, “Bu işin başına 7 yaşlarında oturdum hala devam ettiriyorum. Okula hiç gitmedim. Büyüklerim derede akan suya hayıt basarlardı. Küçükken babamın yanına hayıt getirirdim, onlar tütün küfeleri yapardı. Evvelden tütüncülük çok meşhurdu. Tütün küfesi yaparlardı, onlara yardımcı olurken bir halde bu mesleği öğrendim” dedi. Hayatı boyunca hiç dükkanı olmadığını lisana getiren Pancar, “Destek olan yoktu. Yazın sepet satmaya Dikili, Ayvalık Cunda Adası’na gidiyorduk, artık oralara da gidemiyoruz. Oralar pazarımızdı. Sokak sokak satıyorduk” diye konuştu.

’10 SENE KURS VERDİM’

Bergama’da hiç usta kalmadığını lisana getiren Pancar, “Eskiden sepet ustası çok vardı. Lakin artık ilçede bir ben varım. Öğrenen de yok. Bergama’da halk eğitim merkezinde 10 sene kurs verdim. Öğrettiğim çıraklar var fakat bu sanatı yapması için en az 6-7 yıl geçmesi lazım. Çabucak, birden olacak bir iş değil. Bu meslek biraz güç. Dağ, bayır gezmek gerekiyor” dedi.

‘BU MESLEK ÖLMEMELİ’

Pancar, “Bu meslek ölmemeli. Poşetler sıhhatsiz. Sepet doğal, mis üzere kokar. Bu sanat öğretilmeli fakat bana hiç takviye verilmiyor. Dağa, bayıra gidip söğüt ve hayıt ağaçlarından kolları tek tek kesiyor, sarıyor ve motorla meskene getiriyorum. Bir sepet yapmak çabucak hemen bir saat sürüyor. Sepet atölyesi olması lazım. İzmir’den gelip, özel olarak bu mesleği öğrenmek isteyenler oldu. Lakin yer olmadığı için ders veremedim” diye konuştu.

Tarih boyunca çeşitli medeniyetlerin merkezi olan İzmir’in Bergama ilçesi, binlerce yıldır varlıklı bir kültürel mirasa mesken sahipliği yapıyor. Geçmiş yüzyıllarda bölge halkının en çok istek ettiği klasik mesleklerden biri olan fakat günümüzde yok olmaya yüz tutan sepetçilik, bölgedeki son sepet ustası Mustafa Pancar tarafından yaşatılmaya çalışılıyor. 7 yaşında babasından öğrendiği dede yadigarı sepetçilik mesleğini 60 yıldır sürdüren Pancar, uzun yıllar yaptığı sepetleri seyyar olarak satarak hayatını kazanıyor. Meskeninin önünde ilmek ilmek sepet örmeye devam eden Pancar, Bergama’nın son ustası olarak mesleğini yaşatmaya çalışıyor.

‘7 YAŞINDA ÖĞRENDİM’

Sepetçilik mesleğinin kökten geldiğini söyleyen Pancar, dedesinin kağnı sepetleri ve tütün küfeleri yaptığını, sepet yapmayı da babasından öğrendiğini belirterek, “Bu işin başına 7 yaşlarında oturdum hala devam ettiriyorum. Okula hiç gitmedim. Büyüklerim derede akan suya hayıt basarlardı. Küçükken babamın yanına hayıt getirirdim, onlar tütün küfeleri yapardı. Evvelce tütüncülük çok meşhurdu. Tütün küfesi yaparlardı, onlara yardımcı olurken bir formda bu mesleği öğrendim” dedi. Hayatı boyunca hiç dükkanı olmadığını lisana getiren Pancar, “Destek olan yoktu. Yazın sepet satmaya Dikili, Ayvalık Cunda Adası’na gidiyorduk, artık oralara da gidemiyoruz. Oralar pazarımızdı. Sokak sokak satıyorduk” diye konuştu.

’10 SENE KURS VERDİM’

Bergama’da hiç usta kalmadığını lisana getiren Pancar, “Eskiden sepet ustası çok vardı. Lakin artık ilçede bir ben varım. Öğrenen de yok. Bergama’da halk eğitim merkezinde 10 sene kurs verdim. Öğrettiğim çıraklar var lakin bu sanatı yapması için en az 6-7 yıl geçmesi lazım. Çabucak, birden olacak bir iş değil. Bu meslek biraz sıkıntı. Dağ, bayır gezmek gerekiyor” dedi.

‘BU MESLEK ÖLMEMELİ’

Pancar, “Bu meslek ölmemeli. Poşetler sıhhatsiz. Sepet doğal, mis üzere kokar. Bu sanat öğretilmeli lakin bana hiç takviye verilmiyor. Dağa, bayıra gidip söğüt ve hayıt ağaçlarından kolları tek tek kesiyor, sarıyor ve motorla konuta getiriyorum. Bir sepet yapmak çabucak hemen bir saat sürüyor. Sepet atölyesi olması lazım. İzmir’den gelip, özel olarak bu mesleği öğrenmek isteyenler oldu. Fakat yer olmadığı için ders veremedim” diye konuştu.