Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – Gamze Bilir Seyhan, ODTÜ, Ege ve Hacettepe Üniversitelerinde erken çocukluk eğitimi alanında eğitim aldı. 2010 yılından bu yana Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde akademisyen olarak vazife yapan Seyhan, sırf akademide değil, toplumsal medyada da farkındalık yaratıyor. ‘birevlatedinilmehikayesi’ isimli hesabından evlat edinme tecrübelerini paylaşıyor. Birebir vakitte çocuklara evlat edinilme sürecini anlatmak için yazdığı ‘Kırmızı Balon Ailesi’ isimli kitabıyla da dikkat çekiyor.
’23 SENE ANNE – BABA OLMANIN HASRETİNİ ÇEKMİŞLER’
Söke’de dünyaya gelen Gamze Bilir Seyhan, doğar doğmaz, 23 sene boyunca anne – baba olmanın hasretini çekmiş ailesi tarafından evlat edinildi. Çocukluğu, sevgiyle, merakla ve çokça hayalle geçen Gamze, evlat edinilmiş bir çocuk olarak, ailesinin ona sunduğu inançlı ve şefkatli ortam, kendisini daima bedelli hissetmesini sağladı:
“Çocukluğumun hatırladığım en besbelli hali inançta olmak” diyen Gamze, “Her çocuk için ne kadar değerli olduğunu bildiğim bir histi bu. Annemle babam, beni yalnızca büyütmekle kalmadılar; varlığımla büyüdüler, birlikte öğrendik, birlikte dönüştük. Elbette ben de birçok çocuk üzere kim olduğumu, nereden geldiğimi, neden farklı hissettiğimi vakit zaman düşündüm. Ancak bu sorular beni korkutmadı. Tersine kendimi tanımaya, anlamaya ve diğerlerini anlamaya yöneltti. Bugün erken çocukluk eğitimi alanında çalışırken, tam da bu yüzden her çocuğun öyküsünün biricik olduğuna inanıyorum” ifadelerini kullandı.
‘EVLAT EDİNİLDİĞİMİ ANLAMIŞTIM’
Evlat edinilmesiyle ilgili birinci açık konuşmayı 11 yaşındayken annesiyle yapan Gamze, “Küçük bir etrafta büyüdüğüm, insanların daima benimle ve benim öykümle ilgili yanımda konuşmalarını duyduğum için zati evlat edinildiğimi anlamıştım. O nedenle annemle o konuşmayı yaptığımızda yeni bir şey öğrenmediğim için benim için şaşırtan olmamıştı ve hayatımda da hiçbir şeyi değiştirmedi bu konuşma. Yalnızca “Evet, hakikat anlamışım” diye düşündüğümü ve başımdaki soruların netleştiğini hatırlıyorum. Bu beni rahatlatmıştı” diyerek şunları söyledi:
“Evlat edinildiğimi anladığım vakitler olmuştu. Zira beşerler konuşmayı ve oburlarının sonlarını aşmayı çok seviyorlar. Çocukluğum boyunca “Bu o çocuk mu? Bu aldığınız çocuk mu?” soruları aileme; ‘Sen o musun?’, ‘Sen onların (biyolojik aileyi kastederek) çocuğu musun?’, ‘Sen aldıkları/verdikleri çocuk musun?’ soruları da bana yöneltildi. Küçücük bir çocuk olsanız bile bu sorular sizi etkileyebiliyor. Bu sorular nedeniyle evlat edinildiğimi anlamıştım. Keşke bu türlü olmasaydı, keşke beşerler bu kadar sonları aşmasaydı. O nedenle de bu mevzuyu yüksek sesle konuşmaya başladım ki bu bahis toplumda normalleşsin ve toplumdaki beşerler kimseye bu türlü sorular yöneltmesin. Zira bu soruların ardında salt makus bir merak var, bu soruların cevapları soran bireye hiçbir şey kazandırmıyor. Tersine ‘Ne memnun, ne hoş bir ailesiniz’ tabirlerini duymak isterdim, ailem de bunları duysun isterdim. Artık çocuklar bu tabirleri duysunlar diye konuşuyorum, evlat edinmeyi her yerde anlatıyorum.”
‘AİLEMLE BİYOLOJİK AİLE AKRABA, HÂLÂ GÖRÜŞÜYORUZ’
“Biyolojik aileme karşı hislerim nötr diyebilirim” diyen Gamze, “Ailemle, biyolojik aile akraba onları tanıyorum ve hâlâ görüşüyoruz. Dünyaya fizyolojik olarak gelmemi sağladılar ve beni evlat edindirdiler. Evlat edinilmemiş olsaydım nasıl bir hayatım olurdu bilemiyorum. Evlat edinilmemiş olsaydım bu bahiste çalışmak, konuşmak aklıma gelmezdi ve hayatımda bir şeyler eksik olurdu üzere geliyor. O nedenle uygun ki evlat edinilmişim diye düşünüyorum. Biyolojik abla ile konuştuk, hatta kendisi evlat edinmeyi olağanlaştırmak ismine topluma yönelik düzenlemiş olduğum aktifliklerin kimilerinde bana takviye oldu” bilgisini paylaştı.
“Toplumda evlat edinmeye dair ‘Kan bağının olmadığı bir çocuk, ‘gerçek’ evlat olamaz’ algısı yaygın” diyen Gamze, “Bu niyet, sadece evlat edinilen çocuğun ailesine ‘yabancı’ kalacağı varsayımına değil, tıpkı vakitte ebeveynliğin temelini yalnızca biyolojik bağa indirgemeye dayanıyor. Oysa bilimsel çalışmalar, duygusal bağlanmanın, bakım verenle kurulan alakanın ve inançlı bir etrafın çocuğun gelişimi için çok daha belirleyici olduğunu gösteriyor. Sevgi, bağlılık, emek ve birlikte geçirilen vakit; bir çocuğun ‘gerçek ailesini’ tanımlar. Bu önyargı, hem evlat edinen aileleri hem de çocukları derinden etkileyebiliyor” tabirlerine yer verdi.
‘EN BAŞTA İSMİMİ AÇIKLAMADAN YAZMAYA BAŞLADIM’
Sosyal medyada evlat edinilme tecrübesini içtenlikle paylaşan Gamze, “Yüzlerce ailenin konutlarının büyük kızı oldum, çocuklarının ‘Gamze ablası’ oldum. O denli çok beşerle yolum kesişti ki aileler çocuklarını bekleme heyecanlarını, kavuşma anlarını, çocuklarının büyümelerini benimle paylaşıyorlar. Benim üzere evlat edinilmiş yetişkinlerden de vakit zaman bildiriler alıyorum, konuştukça şunu anlıyoruz aslında birebir öyküyü farklı yerlerde, farklı vakitlerde yaşamışız, hepimiz çok sevilmişiz. Sanırım en kıymetlisi de yalnız olmadığımı gördüm. Bu bana çok büyük bir güç verdi” dedi.
Kırmızı Balon Ailesi: Bir Evlat Edinilme Hikayesi kitabıyla ilgili, “Kitap mevzuyu biraz daha görünür kıldı. Çocuklarla birebir bağ kurmamın yolu oldu. Telefonumun galerisi kitaba sarılan, kitabı okuyan, okumaya çalışan, kitapla uyuyan minik çocukların fotoğrafları ve görüntüleriyle dolu. Sanırım en çok kitabı yanından ayırmayıp onunla birlikte sarılarak uyuyan çocuklar beni çok etkiledi. Bir sefer de bir anaokulunda, okulun en küçüğü olan 3 yaşındaki bir kız çocuğu ben kitabı okuduktan sonra parmağını kaldırıp ‘Panda kendisine yuva bulmuş’ demişti, o anı da aklımdan çıkaramıyorum” diye konuştu.
Evlat edinilmenin gizlendiği bir toplumda, açıkça konuşmanın kendisini korkutup, korkutmadığını sorduğumuz Gamze, “En başta çok korktum, ismimi açıklamadan yazmaya başladım. Sonra bunu çok düşündüm. ‘Bu mevzu normalleşsin isterken, kendimi gizleyerek başarılı olamam ki’ dedim kendime. Yürek buldukça evvel adımı yazdım, sonra soyadlarımı, sonra fotoğraflarımı kullanmaya başladım. Sonrası da çorap söküğü üzere geldi derler ya, o denli oldu. Öyküm bizi sevgi ve şefkat dolu bir yerde birleştirdi. Şimdiyse korkmuyorum, büyük bir gururla ‘Bir kişi bile evlat edinmenin gizlenmesi gereken bir şey olmadığını öğrense benim için yeter’ diyerek yazmaya, anlatmaya ve konuşmaya devam edeceğim” bilgisini paylaştı.
‘ÇOCUĞA 3-6 YAŞ ORTASINDA EVLAT EDİNİLDİĞİ SÖYLENMELİ’
Türkiye’de evlat edinme işlemlerinin, Türk Medeni Kanunu çerçevesinde yürütüldüğüne dikkat çeken Gamze, “Ülkemizde iki yolla evlat edinme gerçekleştiriliyor, bunlar kişilerarası evlat edinme ve kurum aracılığıyla evlat edinme. Kurum aracılığıyla evlat edinmede süreci Aile ve Toplumsal Hizmetler Bakanlığı yürütüyor. Kişilerarası evlat edinmede ise evlat edindirecek aile ve evlat edinecek ailenin birlikte mahkemeye başvurması gerekiyor. Her iki yolda da evlat edinmenin resmi yollarla gerçekleştirilmesi temeldir. Kurum aracılığıyla evlat edinme için birtakım kurallar bulunuyor, bu koşulları sağlayanlar müracaatta bulunabiliyor. Evli çiftler için en az 5 yıllık evlilik ya da en az 30 yaşında olmak, bekâr bireyler için 30 yaşını doldurmuş olmak, evlat edinilecek çocukla evlat edinen kişi arasında en az 18 yaş fark olması, çocuğun evlat edinmeden önce en az 1 yıl boyunca bakımı ve gözetimi evlat edinmek isteyen bireyler tarafından yapılmış olması ve istisnalar hariç biyolojik anne-babanın rıza vermesi. Evlat edinme uzun süren bir süreç zira müracaat ve ön görüşmeler, konut ziyaretleri ve toplumsal incelemeler, uygun eşleşme yapıldığında çocuğun aileyle ahenk süreci, 1 yıllık gözlem ve kıymetlendirme süreci ve mahkeme kararı ile resmi evlat edinmenin gerçekleşmesi üzere basamakların tamamlanması gerekiyor” diyerek şunları söyledi:
“Evlat edinme, bu prosedürlerin yanında duygusal boyutu da olan bir süreç. Yalnızca bir çocuğa anne-baba olmak değil, bir aile olmayı öğrenmekle de ilgili aslında. Ebeveynlerin evlat edinmeye hazır olup olmadıklarını samimiyetle değerlendirmesi çok değerli. Zira evlat edinme bir boşluğu doldurmak değil, bir çocuğun hayatına inançlı bir bağ sunmak için yapılmalıdır. Ayrıyeten bu bağın sunulması ve çocukla inançlı bağlanmanın gelişmesi vakit alabilir. Çocuğa 3-6 yaş aralığındayken evlat edinildiğinin açıklanması, kimlik gelişimi için çok kıymetli. Tüzel yollarla gerçekleştirilen bir süreç olduğu için resmi kayıtlar her an çocuğun karşısına çıkabilir. Daha berbatı bu gerçeği bilen bahisle alakasız en uzak bir kişi bir gün çocuğun karşısına geçip ‘Sen o aldıkları çocuk musun?’ diye sorabilir. Bu nedenle çocuktan kıssasını sağlamak yerine, çocukla öyküsünü memnunlukla ve gururla paylaşmalıyız.”
‘TOPLUMDA EVLAT EDİNİLMEYE DAİR ÇOK YANLIŞ BİLGİ VAR’
Toplumda, evlat edinmeye dair birçok yanlış bilgi var olduğuna da dikkat çeken Gamze, “Bunlardan birincisi, evlat edinilen çocuk anne babaya benzemeli, yoksa anlaşılır. Toplumda fizikî benzerlik aile olmanın kuralı üzere görülüyor. Bu da birtakım aileleri saklılığa, çocuklara da kimlik karmaşasına itebiliyor. İkinci yanlış bilinen ise evlat edinilen çocuk geçmişinden ötürü problemli olur. Her evlat edinilen çocuğun travmalı, sorunlu ya da davranış bozukluğu olan biri olacağı varsayılabiliyor. Her çocuğun muhtaçlığı olan şey inançlı, sevgi dolu bir ortamdır. Bir öbür yanlış bilinen şey, evlat edinmek kimsesiz çocuklara yardım etmektir. Yardım temelli bir yaklaşım, çocuğu ‘minnet duyması gereken’ bir pozisyona itebilir. Halbuki evlat edinme bir toplumsal yardım değil, iki tarafın da sevgiye, aileye ve bağlılığa muhtaçlık duyduğu bir bağlantı biçimidir. En çok korktuğum yanlış bilinen şey ise, evlat edinildiği çocuğa asla söylenmemeli. Bunu değiştirmemiz gerekiyor. Büyüyünce üzülür, dışlanır üzere münasebetlerle çocuklara evlat edinildiği gizlenmeye çalışılabiliyor. Bu tıp sırlar uzun vadede çocuğun itimat hissini sarsar. Son olarak ise şunu ekleyebilirim. Kendi çocuğun yoksa evlat edin. Evlat edinmenin yalnızca çocuksuzlukla ya da infertilite ile ilişkilendirilmesi, onu ‘son çare’ üzere gösteriyor. Evlat edinme, sadece çocuğu olmayanlar için değil, şuurlu halde bir çocuğa aile olmak isteyen herkes için bir yoldur” halinde konuştu.
Evlat edinmeyi düşünen ya da bu süreçte olan ailelere, “Bu yol, yalnızca bir çocuğa yuva vermek değil, birebir vakitte kendinizin de dönüşeceği, büyüyeceği bir yolculuk” diyen Gamze, kelamlarını, “Bazen sabır ister, bazen tekrar düşünmeyi lakin en çok da açık bir kalp ve şartsız sevgiyi. Bu süreçte kusursuz olmanız gerekmez; gerçek, dengeli ve sevgi dolu olmanız kâfi. Çocuğunuzun geçmişiyle birlikte onun bugünü ve yarını olmayı seçtiniz. Bu büyük bir yürek ve sevgi işidir. Ve unutmayın, bu yolda yalnız değilsiniz. Yardım istemek, takviye almak, öğrenmek güçlü olduğunuzu gösterir. Siz sevgiyle yaklaştığınız sürece, çocuklar da adım adım o sevgiye karşılık verirler. Birlikte büyümek, birlikte uygunlaşmak mümkün. Birlikte başarabiliriz” diyerek sonlandırdı.
Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – Gamze Bilir Seyhan, ODTÜ, Ege ve Hacettepe Üniversitelerinde erken çocukluk eğitimi alanında eğitim aldı. 2010 yılından bu yana Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde akademisyen olarak vazife yapan Seyhan, sırf akademide değil, toplumsal medyada da farkındalık yaratıyor. ‘birevlatedinilmehikayesi’ isimli hesabından evlat edinme tecrübelerini paylaşıyor. Tıpkı vakitte çocuklara evlat edinilme sürecini anlatmak için yazdığı ‘Kırmızı Balon Ailesi’ isimli kitabıyla da dikkat çekiyor.
’23 SENE ANNE – BABA OLMANIN HASRETİNİ ÇEKMİŞLER’
Söke’de dünyaya gelen Gamze Bilir Seyhan, doğar doğmaz, 23 sene boyunca anne – baba olmanın hasretini çekmiş ailesi tarafından evlat edinildi. Çocukluğu, sevgiyle, merakla ve çokça hayalle geçen Gamze, evlat edinilmiş bir çocuk olarak, ailesinin ona sunduğu inançlı ve şefkatli ortam, kendisini daima bedelli hissetmesini sağladı:
“Çocukluğumun hatırladığım en bariz hali inançta olmak” diyen Gamze, “Her çocuk için ne kadar değerli olduğunu bildiğim bir histi bu. Annemle babam, beni yalnızca büyütmekle kalmadılar; varlığımla büyüdüler, birlikte öğrendik, birlikte dönüştük. Elbette ben de birçok çocuk üzere kim olduğumu, nereden geldiğimi, neden farklı hissettiğimi vakit zaman düşündüm. Ancak bu sorular beni korkutmadı. Tersine kendimi tanımaya, anlamaya ve diğerlerini anlamaya yöneltti. Bugün erken çocukluk eğitimi alanında çalışırken, tam da bu yüzden her çocuğun öyküsünün biricik olduğuna inanıyorum” ifadelerini kullandı.
‘EVLAT EDİNİLDİĞİMİ ANLAMIŞTIM’
Evlat edinilmesiyle ilgili birinci açık konuşmayı 11 yaşındayken annesiyle yapan Gamze, “Küçük bir etrafta büyüdüğüm, insanların daima benimle ve benim öykümle ilgili yanımda konuşmalarını duyduğum için zati evlat edinildiğimi anlamıştım. O nedenle annemle o konuşmayı yaptığımızda yeni bir şey öğrenmediğim için benim için şaşırtan olmamıştı ve hayatımda da hiçbir şeyi değiştirmedi bu konuşma. Yalnızca “Evet, gerçek anlamışım” diye düşündüğümü ve başımdaki soruların netleştiğini hatırlıyorum. Bu beni rahatlatmıştı” diyerek şunları söyledi:
“Evlat edinildiğimi anladığım vakitler olmuştu. Zira beşerler konuşmayı ve diğerlerinin hudutlarını aşmayı çok seviyorlar. Çocukluğum boyunca “Bu o çocuk mu? Bu aldığınız çocuk mu?” soruları aileme; ‘Sen o musun?’, ‘Sen onların (biyolojik aileyi kastederek) çocuğu musun?’, ‘Sen aldıkları/verdikleri çocuk musun?’ soruları da bana yöneltildi. Küçücük bir çocuk olsanız bile bu sorular sizi etkileyebiliyor. Bu sorular nedeniyle evlat edinildiğimi anlamıştım. Keşke bu türlü olmasaydı, keşke beşerler bu kadar hudutları aşmasaydı. O nedenle de bu mevzuyu yüksek sesle konuşmaya başladım ki bu husus toplumda normalleşsin ve toplumdaki beşerler kimseye bu türlü sorular yöneltmesin. Zira bu soruların ardında salt berbat bir merak var, bu soruların cevapları soran şahsa hiçbir şey kazandırmıyor. Tersine ‘Ne memnun, ne hoş bir ailesiniz’ tabirlerini duymak isterdim, ailem de bunları duysun isterdim. Artık çocuklar bu sözleri duysunlar diye konuşuyorum, evlat edinmeyi her yerde anlatıyorum.”
‘AİLEMLE BİYOLOJİK AİLE AKRABA, HÂLÂ GÖRÜŞÜYORUZ’
“Biyolojik aileme karşı hislerim nötr diyebilirim” diyen Gamze, “Ailemle, biyolojik aile akraba onları tanıyorum ve hâlâ görüşüyoruz. Dünyaya fizyolojik olarak gelmemi sağladılar ve beni evlat edindirdiler. Evlat edinilmemiş olsaydım nasıl bir hayatım olurdu bilemiyorum. Evlat edinilmemiş olsaydım bu hususta çalışmak, konuşmak aklıma gelmezdi ve hayatımda bir şeyler eksik olurdu üzere geliyor. O nedenle yeterli ki evlat edinilmişim diye düşünüyorum. Biyolojik abla ile konuştuk, hatta kendisi evlat edinmeyi olağanlaştırmak ismine topluma yönelik düzenlemiş olduğum aktifliklerin kimilerinde bana dayanak oldu” bilgisini paylaştı.
“Toplumda evlat edinmeye dair ‘Kan bağının olmadığı bir çocuk, ‘gerçek’ evlat olamaz’ algısı yaygın” diyen Gamze, “Bu fikir, sadece evlat edinilen çocuğun ailesine ‘yabancı’ kalacağı varsayımına değil, tıpkı vakitte ebeveynliğin temelini yalnızca biyolojik bağa indirgemeye dayanıyor. Oysa bilimsel çalışmalar, duygusal bağlanmanın, bakım verenle kurulan bağlantının ve inançlı bir etrafın çocuğun gelişimi için çok daha belirleyici olduğunu gösteriyor. Sevgi, bağlılık, emek ve birlikte geçirilen vakit; bir çocuğun ‘gerçek ailesini’ tanımlar. Bu önyargı, hem evlat edinen aileleri hem de çocukları derinden etkileyebiliyor” sözlerine yer verdi.
‘EN BAŞTA İSMİMİ AÇIKLAMADAN YAZMAYA BAŞLADIM’
Sosyal medyada evlat edinilme tecrübesini içtenlikle paylaşan Gamze, “Yüzlerce ailenin konutlarının büyük kızı oldum, çocuklarının ‘Gamze ablası’ oldum. O denli çok beşerle yolum kesişti ki aileler çocuklarını bekleme heyecanlarını, kavuşma anlarını, çocuklarının büyümelerini benimle paylaşıyorlar. Benim üzere evlat edinilmiş yetişkinlerden de vakit zaman iletiler alıyorum, konuştukça şunu anlıyoruz aslında birebir kıssayı farklı yerlerde, farklı vakitlerde yaşamışız, hepimiz çok sevilmişiz. Sanırım en değerlisi de yalnız olmadığımı gördüm. Bu bana çok büyük bir güç verdi” dedi.
Kırmızı Balon Ailesi: Bir Evlat Edinilme Hikayesi kitabıyla ilgili, “Kitap mevzuyu biraz daha görünür kıldı. Çocuklarla birebir bağ kurmamın yolu oldu. Telefonumun galerisi kitaba sarılan, kitabı okuyan, okumaya çalışan, kitapla uyuyan minik çocukların fotoğrafları ve görüntüleriyle dolu. Sanırım en çok kitabı yanından ayırmayıp onunla birlikte sarılarak uyuyan çocuklar beni çok etkiledi. Bir sefer de bir anaokulunda, okulun en küçüğü olan 3 yaşındaki bir kız çocuğu ben kitabı okuduktan sonra parmağını kaldırıp ‘Panda kendisine yuva bulmuş’ demişti, o anı da aklımdan çıkaramıyorum” diye konuştu.
Evlat edinilmenin gizlendiği bir toplumda, açıkça konuşmanın kendisini korkutup, korkutmadığını sorduğumuz Gamze, “En başta çok korktum, ismimi açıklamadan yazmaya başladım. Sonra bunu çok düşündüm. ‘Bu mevzu normalleşsin isterken, kendimi gizleyerek başarılı olamam ki’ dedim kendime. Yürek buldukça evvel adımı yazdım, sonra soyadlarımı, sonra fotoğraflarımı kullanmaya başladım. Sonrası da çorap söküğü üzere geldi derler ya, o denli oldu. Öyküm bizi sevgi ve şefkat dolu bir yerde birleştirdi. Şimdiyse korkmuyorum, büyük bir gururla ‘Bir kişi bile evlat edinmenin gizlenmesi gereken bir şey olmadığını öğrense benim için yeter’ diyerek yazmaya, anlatmaya ve konuşmaya devam edeceğim” bilgisini paylaştı.
‘ÇOCUĞA 3-6 YAŞ ORTASINDA EVLAT EDİNİLDİĞİ SÖYLENMELİ’
Türkiye’de evlat edinme işlemlerinin, Türk Medeni Kanunu çerçevesinde yürütüldüğüne dikkat çeken Gamze, “Ülkemizde iki yolla evlat edinme gerçekleştiriliyor, bunlar kişilerarası evlat edinme ve kurum aracılığıyla evlat edinme. Kurum aracılığıyla evlat edinmede süreci Aile ve Toplumsal Hizmetler Bakanlığı yürütüyor. Kişilerarası evlat edinmede ise evlat edindirecek aile ve evlat edinecek ailenin birlikte mahkemeye başvurması gerekiyor. Her iki yolda da evlat edinmenin resmi yollarla gerçekleştirilmesi temeldir. Kurum aracılığıyla evlat edinme için birtakım koşullar bulunuyor, bu koşulları sağlayanlar müracaatta bulunabiliyor. Evli çiftler için en az 5 yıllık evlilik ya da en az 30 yaşında olmak, bekâr bireyler için 30 yaşını doldurmuş olmak, evlat edinilecek çocukla evlat edinen kişi arasında en az 18 yaş fark olması, çocuğun evlat edinmeden önce en az 1 yıl boyunca bakımı ve gözetimi evlat edinmek isteyen şahıslar tarafından yapılmış olması ve istisnalar hariç biyolojik anne-babanın rıza vermesi. Evlat edinme uzun süren bir süreç zira müracaat ve ön görüşmeler, mesken ziyaretleri ve toplumsal incelemeler, uygun eşleşme yapıldığında çocuğun aileyle ahenk süreci, 1 yıllık gözlem ve kıymetlendirme süreci ve mahkeme kararı ile resmi evlat edinmenin gerçekleşmesi üzere kademelerin tamamlanması gerekiyor” diyerek şunları söyledi:
“Evlat edinme, bu prosedürlerin yanında duygusal boyutu da olan bir süreç. Yalnızca bir çocuğa anne-baba olmak değil, bir aile olmayı öğrenmekle de ilgili aslında. Ebeveynlerin evlat edinmeye hazır olup olmadıklarını samimiyetle değerlendirmesi çok kıymetli. Zira evlat edinme bir boşluğu doldurmak değil, bir çocuğun ömrüne inançlı bir bağ sunmak için yapılmalıdır. Ayrıyeten bu bağın sunulması ve çocukla inançlı bağlanmanın gelişmesi vakit alabilir. Çocuğa 3-6 yaş aralığındayken evlat edinildiğinin açıklanması, kimlik gelişimi için çok değerli. Hukuksal yollarla gerçekleştirilen bir süreç olduğu için resmi kayıtlar her an çocuğun karşısına çıkabilir. Daha berbatı bu gerçeği bilen bahisle alakasız en uzak bir kişi bir gün çocuğun karşısına geçip ‘Sen o aldıkları çocuk musun?’ diye sorabilir. Bu nedenle çocuktan öyküsünü sağlamak yerine, çocukla öyküsünü memnunlukla ve gururla paylaşmalıyız.”
‘TOPLUMDA EVLAT EDİNİLMEYE DAİR ÇOK YANLIŞ BİLGİ VAR’
Toplumda, evlat edinmeye dair birçok yanlış bilgi var olduğuna da dikkat çeken Gamze, “Bunlardan birincisi, evlat edinilen çocuk anne babaya benzemeli, yoksa anlaşılır. Toplumda fizikî benzerlik aile olmanın kaidesi üzere görülüyor. Bu da kimi aileleri saklılığa, çocuklara da kimlik karmaşasına itebiliyor. İkinci yanlış bilinen ise evlat edinilen çocuk geçmişinden ötürü sıkıntılı olur. Her evlat edinilen çocuğun travmalı, sorunlu ya da davranış bozukluğu olan biri olacağı varsayılabiliyor. Her çocuğun muhtaçlığı olan şey inançlı, sevgi dolu bir ortamdır. Bir öteki yanlış bilinen şey, evlat edinmek kimsesiz çocuklara yardım etmektir. Yardım temelli bir yaklaşım, çocuğu ‘minnet duyması gereken’ bir pozisyona itebilir. Halbuki evlat edinme bir toplumsal yardım değil, iki tarafın da sevgiye, aileye ve bağlılığa muhtaçlık duyduğu bir ilgi biçimidir. En çok korktuğum yanlış bilinen şey ise, evlat edinildiği çocuğa asla söylenmemeli. Bunu değiştirmemiz gerekiyor. Büyüyünce üzülür, dışlanır üzere münasebetlerle çocuklara evlat edinildiği gizlenmeye çalışılabiliyor. Bu çeşit sırlar uzun vadede çocuğun itimat hissini sarsar. Son olarak ise şunu ekleyebilirim. Kendi çocuğun yoksa evlat edin. Evlat edinmenin yalnızca çocuksuzlukla ya da infertilite ile ilişkilendirilmesi, onu ‘son çare’ üzere gösteriyor. Evlat edinme, sırf çocuğu olmayanlar için değil, şuurlu formda bir çocuğa aile olmak isteyen herkes için bir yoldur” formunda konuştu.
Evlat edinmeyi düşünen ya da bu süreçte olan ailelere, “Bu yol, yalnızca bir çocuğa yuva vermek değil, tıpkı vakitte kendinizin de dönüşeceği, büyüyeceği bir yolculuk” diyen Gamze, kelamlarını, “Bazen sabır ister, bazen tekrar düşünmeyi fakat en çok da açık bir kalp ve şartsız sevgiyi. Bu süreçte kusursuz olmanız gerekmez; gerçek, dengeli ve sevgi dolu olmanız kâfi. Çocuğunuzun geçmişiyle birlikte onun bugünü ve yarını olmayı seçtiniz. Bu büyük bir cüret ve sevgi işidir. Ve unutmayın, bu yolda yalnız değilsiniz. Yardım istemek, dayanak almak, öğrenmek güçlü olduğunuzu gösterir. Siz sevgiyle yaklaştığınız sürece, çocuklar da adım adım o sevgiye karşılık verirler. Birlikte büyümek, birlikte güzelleşmek mümkün. Birlikte başarabiliriz” diyerek sonlandırdı.
