Doğuştan görme pürüzü olmasına karşın eğitiminden ve çalışmaktan vazgeçmeyen Altuntaş, engellilerin sahip oldukları yetenek ve marifetleri kullanarak hayattan kopmaması gerektiğini söyledi.
Hafız Altuntaş, 1976 yılında Kocaeli’nin Karamürsel ilçesinde dünyaya geldiğini ve küçük yaşlardan itibaren gözleri görmediği için kulağının ve işitsel zekasının kuvvetli olduğunun fark edildiğini belirtti.
Henüz 5-6 yaşlarındayken ağabeyi ve babasının aldığı teyp kasetleriyle ünlü hafızların hem kıraatlarını hem de müddetlerini dinleyerek ezber yaptığını tabir eden Altuntaş, “Hafızlığa başlamadan evvel kulaktan dinleyerek bir şeyler öğrenebildiğimi, etrafımda bulunanlara hissettirdim.” dedi.
Görme engelli olması nedeniyle okula gitmesinin de güç olduğunu ve sadece körler okulunda eğitim alabildiğini belirten Altuntaş, hafızlığını tamamladıktan sonra Niğde’de bulunan bir görme engelliler ilkokuluna kayıt yaptırdığını, burada ilkokulu bitirerek, ilerleyen devirde de orta okul ve lise eğitimlerini de dışardan tamamladığını söyledi.
KONSERVATUVARDA OKUDU
1998 yılında Diyanet İşleri Başkanlığının engelliler için açtığı imtihana girmenin, kendisini Sultanahmet Mescidi müezzinliğine götüren kıymetli bir eşik olduğunu belirten Altuntaş, misyona başladıktan sonra hafızlığın yanında hem hitabetini hem de kıraatini geliştirmek için eğitimlerine devam ettiğini tabir ederek, şunları anlattı:
“Diyanet İşleri Başkanlığı 1998 yılında bütün engellileri kapsayan bir imtihan açmıştı. Ben bu imtihana müracaat ettim. Bir müddet sonra imtihan sonuçlarının olumlu olduğunu öğrendim ve kurumumuz bünyesinde vazife alma hakkı elde ettim. Bursa Osmangazi ilçesine bağlı Kayhan Mescidi’nde başladım vazifeye. O ortada Bursa Büyükşehir Belediyesi Konservatuvarında okudum. Musiki dersleri aldım. 2012’de başladı bu serüven ve şu an hala Sultanahmet Mescidi’nde müezzin olarak görev yapmaya devam ediyorum.”
“BENİ BİRİNCİ KERE GÖRENLER EVVELCE ŞAŞKINLIK YAŞIYOR, HAYRETE KAPILIYORLARDI”
Altuntaş, misyona başladığı periyotta insanların çok fazla görme engelli din görevlisiyle karşılaşmadığı için evvelce yadırgandığını, hatta birtakım insanların şaşırıp, kendisinin bu işi nasıl yapabildiğini sorguladığını söyledi.
Kendisini görenlerin şaşkınlık ya da hayranlıkla yaklaştıklarını, bilhassa Sultanahmet Mescidi’ne geldikten sonra hem yerli hem de yabancı ziyaretçilerin ilgisiyle karşılaştığına vurgu yapan Altuntaş, şöyle konuştu:
“Aslında beşerler şaşırsa da beni görünce genel olarak çok olumlu yansılar alıyorum. Beni birinci kere görenler evvelce şaşkınlık yaşıyor, hayrete kapılıyorlardı. Evvelce bu cins reaksiyonlar yani şaşkınlıkla bakanlar daha fazlaydı. Fakat artık teknolojinin gelişmesiyle bu türlü şeylerin yapabileceğine artık beşerler inanıyor. Hafızlık yaptığım periyotlarda de bu çeşit hayret tabir eden olaylarla çok karşılaştım. Merak edip soranlarla karşılaştım. Bu türlü nasıl yaptığımızı, nasıl yapılabildiğini, nasıl olabildiğini, yapılması için neler yapılabileceğini soranlarla da karşılaştım. Aslında bu ilgi makus değil, insanların bizim dünyamızı anlayabilmeleri için bence çok hoş.”
Altuntaş, bu eğitimlerin bugün hem sanal ortamdan hem de kabartma yazılı Kur’an-ı Kerim’lerden alınabildiği için daha kolay ulaşılabilir hale geldiğine dikkati çekerek, “Görme engelliler için artık özel Kur’an kursları var Türkiye’mizde. Çok daha rahat bu işi yapabilecekleri kabartma yazılı Kur’an-ı Kerim’ler var. Şu anda Kur’an öğrenme ve din vazifelisi olabilme ismine engellilerimiz için imkanlar çok ilerledi. Bu alanda hocalarımız da artık azımsanmayacak kadar mevcut. Artık görme engelliler çok rahatlıkla bu alanda ihtisas yapabiliyorlar.” tabirlerini kullandı.
Özellikle kendisine pek çok engellinin ulaşmaya çalışıp, bu işi nasıl yapabileceğini öğrenmek istediğini de belirten Altuntaş, “Eskiden hem engellilerimiz hem de beşerler bizi görüp şaşkınlıkla yaklaşırken, bugün artık olağan olarak karşılanabiliyoruz. Zira insanlarımız bunun olabileceğine inandı. Bizler de daha çok engelli kardeşimize yürek verip bu işi yapabileceği yahut hayatın içerisinde var olabileceğini göstermek istiyoruz.” dedi.
“ENGELLİLERİMİZ CÜRET EDİP, KENDİLERİNİ GELİŞTİRECEKLER, ALLAH’A İNANACAKLAR VE GÜVENECEKLER”
Bugün hayata atılan kadar meskenlerinde kapalı olan ve hayatın dışında kalan pek çok engellinin de bulunduğunu lakin bu engellilerin de bir biçimde hem kendi ayakları üzerinde durabilmeleri hem de kendilerini keşfetmeleri gerektiğini belirten Altuntaş, hiçbir pürüzün, kişinin hayatına mani olamayacağını, bağımsız ömür marifetlerini geliştirmenin önünde duramayacağını söz etti.
Kişilerin pürüz sahibi olmasının, onların ömrüne mani olmaması gerektiğini, bir kişinin gözü görmese bile yaradılış prestijiyle öteki bir duyusunun daha kuvvetli çalışmasına sebep olduğunu belirten Altuntaş, engelli bireylerin manevi taraflarını kuvvetlendirmesinin kişinin kendisiyle barışık bir ömür sürdürmesinde tesirli olacağına değinerek, şöyle devam etti:
“Bir görme engelli yahut da rastgele bir engelli olan birisi, sahip olduğu pürüzün bütün hayata yansıyacağı üzere bir endişeye kapılmamalı. Mahzurlar lokaldir. Göz çalışmaz. El güzel çalışır. Kulak güzel çalışır. Ayak âlâ çalışır. Burun yeterli çalışır. İnsanın içgüdüsel özelliği var ya, altıncı his de diyorlar ona. O kısmı güzel çalışır. Yahut da burnu daha yeterli koku alır kulağı daha güzel duyar. Bu asla yaşama mahzur değildir. Burada yalnızca görme engelli kardeşlerimizin ve ağabeylerimizin yapacakları iki konu var. Bir cüret, kendilerine güvenecekler. İkincisi, Allah’a inanacaklar ve güvenecekler. Dünya bir imtihandır. Kimine öbür şey verir, kiminden diğer bir şeyi alır. Senden gözü almışsa bil ki, senin öteki özelliklerin, öbür insanların sahip oldukları birebir özelliklerin kat ve kat önündedir. Bunu bu türlü bil. Bunu sana sana veren Allah’tır. O vakit bunu sana verdiği için Allah’a şükret ve ona inanç.”
Manevi istikametler üzere engelli bireylerin her daim kendilerini geliştirmeye odaklanması ve hayatta tutunması için maddi manada da kendilerini geliştirmesi gerektiğini belirten İbrahim Altuntaş, gerek devlet gerek sivil toplum kuruluşları tarafından engelliler ismine pek çok eğitim ve geliştirme faaliyetlerinin yürütüldüğünü söyledi.
Altuntaş, kelamlarını şöyle tamamladı:
“İstanbul’da da bir rehabilitasyon merkezi var. Okula gidememiş olan görme engelli kardeşlerimiz o rehabilitasyon merkezine gitmek suretiyle çeşitli gereçlerden istifade ederek toplumsal hayata iştiraki öğreniyor. Hem de bunun yanında tek başlarına kaldıkları vakit kendi işlerini nasıl yapabileceklerini de öğreniyorlar. Hasebiyle görme engelli kardeşlerimizin bu usul rehabilitasyon merkezlerine giderek hem ruhsal manada takviye almak hem de kendilerine yetebilecek noktaya gelmeleri imkanı var. Onların yapamayacağı hiç bir şey yoktur. Din görevliliği, bilim insanlığı, mühendislik, yöneticilik her şey. Kâfi ki hayattan kopmasınlar, kâfi ki her daim kendilerini geliştirmeye çalışsınlar.”
Doğuştan görme pürüzü olmasına karşın eğitiminden ve çalışmaktan vazgeçmeyen Altuntaş, engellilerin sahip oldukları yetenek ve hünerleri kullanarak hayattan kopmaması gerektiğini söyledi.
Hafız Altuntaş, 1976 yılında Kocaeli’nin Karamürsel ilçesinde dünyaya geldiğini ve küçük yaşlardan itibaren gözleri görmediği için kulağının ve işitsel zekasının kuvvetli olduğunun fark edildiğini belirtti.
Henüz 5-6 yaşlarındayken ağabeyi ve babasının aldığı teyp kasetleriyle ünlü hafızların hem kıraatlarını hem de müddetlerini dinleyerek ezber yaptığını söz eden Altuntaş, “Hafızlığa başlamadan evvel kulaktan dinleyerek bir şeyler öğrenebildiğimi, etrafımda bulunanlara hissettirdim.” dedi.
Görme engelli olması nedeniyle okula gitmesinin de sıkıntı olduğunu ve sadece körler okulunda eğitim alabildiğini belirten Altuntaş, hafızlığını tamamladıktan sonra Niğde’de bulunan bir görme engelliler ilkokuluna kayıt yaptırdığını, burada ilkokulu bitirerek, ilerleyen periyotta de orta okul ve lise eğitimlerini de dışardan tamamladığını söyledi.
KONSERVATUVARDA OKUDU
1998 yılında Diyanet İşleri Başkanlığının engelliler için açtığı imtihana girmenin, kendisini Sultanahmet Mescidi müezzinliğine götüren değerli bir eşik olduğunu belirten Altuntaş, misyona başladıktan sonra hafızlığın yanında hem hitabetini hem de kıraatini geliştirmek için eğitimlerine devam ettiğini tabir ederek, şunları anlattı:
“Diyanet İşleri Başkanlığı 1998 yılında bütün engellileri kapsayan bir imtihan açmıştı. Ben bu imtihana müracaat ettim. Bir müddet sonra imtihan sonuçlarının olumlu olduğunu öğrendim ve kurumumuz bünyesinde misyon alma hakkı elde ettim. Bursa Osmangazi ilçesine bağlı Kayhan Mescidi’nde başladım vazifeye. O ortada Bursa Büyükşehir Belediyesi Konservatuvarında okudum. Musiki dersleri aldım. 2012’de başladı bu serüven ve şu an hala Sultanahmet Mescidi’nde müezzin olarak görev yapmaya devam ediyorum.”
“BENİ BİRİNCİ KERE GÖRENLER EVVELCE ŞAŞKINLIK YAŞIYOR, HAYRETE KAPILIYORLARDI”
Altuntaş, vazifeye başladığı periyotta insanların çok fazla görme engelli din görevlisiyle karşılaşmadığı için evvelce yadırgandığını, hatta birtakım insanların şaşırıp, kendisinin bu işi nasıl yapabildiğini sorguladığını söyledi.
Kendisini görenlerin şaşkınlık ya da hayranlıkla yaklaştıklarını, bilhassa Sultanahmet Mescidi’ne geldikten sonra hem yerli hem de yabancı ziyaretçilerin ilgisiyle karşılaştığına vurgu yapan Altuntaş, şöyle konuştu:
“Aslında beşerler şaşırsa da beni görünce genel olarak çok olumlu reaksiyonlar alıyorum. Beni birinci defa görenler evvelce şaşkınlık yaşıyor, hayrete kapılıyorlardı. Evvelden bu tıp reaksiyonlar yani şaşkınlıkla bakanlar daha fazlaydı. Lakin artık teknolojinin gelişmesiyle bu türlü şeylerin yapabileceğine artık beşerler inanıyor. Hafızlık yaptığım devirlerde de bu tıp hayret tabir eden olaylarla çok karşılaştım. Merak edip soranlarla karşılaştım. Bu türlü nasıl yaptığımızı, nasıl yapılabildiğini, nasıl olabildiğini, yapılması için neler yapılabileceğini soranlarla da karşılaştım. Aslında bu ilgi makûs değil, insanların bizim dünyamızı anlayabilmeleri için bence çok hoş.”
Altuntaş, bu eğitimlerin bugün hem sanal ortamdan hem de kabartma yazılı Kur’an-ı Kerim’lerden alınabildiği için daha kolay ulaşılabilir hale geldiğine dikkati çekerek, “Görme engelliler için artık özel Kur’an kursları var Türkiye’mizde. Çok daha rahat bu işi yapabilecekleri kabartma yazılı Kur’an-ı Kerim’ler var. Şu anda Kur’an öğrenme ve din vazifelisi olabilme ismine engellilerimiz için imkanlar çok ilerledi. Bu alanda hocalarımız da artık azımsanmayacak kadar mevcut. Artık görme engelliler çok rahatlıkla bu alanda ihtisas yapabiliyorlar.” sözlerini kullandı.
Özellikle kendisine pek çok engellinin ulaşmaya çalışıp, bu işi nasıl yapabileceğini öğrenmek istediğini de belirten Altuntaş, “Eskiden hem engellilerimiz hem de beşerler bizi görüp şaşkınlıkla yaklaşırken, bugün artık olağan olarak karşılanabiliyoruz. Zira insanlarımız bunun olabileceğine inandı. Bizler de daha çok engelli kardeşimize yürek verip bu işi yapabileceği yahut hayatın içerisinde var olabileceğini göstermek istiyoruz.” dedi.
“ENGELLİLERİMİZ CÜRET EDİP, KENDİLERİNİ GELİŞTİRECEKLER, ALLAH’A İNANACAKLAR VE GÜVENECEKLER”
Bugün hayata atılan kadar meskenlerinde kapalı olan ve hayatın dışında kalan pek çok engellinin de bulunduğunu fakat bu engellilerin de bir halde hem kendi ayakları üzerinde durabilmeleri hem de kendilerini keşfetmeleri gerektiğini belirten Altuntaş, hiçbir mahzurun, kişinin ömrüne mani olamayacağını, bağımsız hayat marifetlerini geliştirmenin önünde duramayacağını tabir etti.
Kişilerin pürüz sahibi olmasının, onların hayatına mahzur olmaması gerektiğini, bir kişinin gözü görmese bile yaradılış prestijiyle diğer bir duyusunun daha kuvvetli çalışmasına sebep olduğunu belirten Altuntaş, engelli bireylerin manevi istikametlerini kuvvetlendirmesinin kişinin kendisiyle barışık bir ömür sürdürmesinde tesirli olacağına değinerek, şöyle devam etti:
“Bir görme engelli yahut da rastgele bir engelli olan birisi, sahip olduğu pürüzün bütün hayata yansıyacağı üzere bir dehşete kapılmamalı. Maniler lokaldir. Göz çalışmaz. El âlâ çalışır. Kulak uygun çalışır. Ayak güzel çalışır. Burun âlâ çalışır. İnsanın içgüdüsel özelliği var ya, altıncı his de diyorlar ona. O kısmı güzel çalışır. Yahut da burnu daha güzel koku alır kulağı daha güzel duyar. Bu asla yaşama mahzur değildir. Burada yalnızca görme engelli kardeşlerimizin ve ağabeylerimizin yapacakları iki konu var. Bir cüret, kendilerine güvenecekler. İkincisi, Allah’a inanacaklar ve güvenecekler. Dünya bir imtihandır. Kimine öteki şey verir, kiminden öteki bir şeyi alır. Senden gözü almışsa bil ki, senin öbür özelliklerin, öteki insanların sahip oldukları birebir özelliklerin kat ve kat önündedir. Bunu bu türlü bil. Bunu sana sana veren Allah’tır. O vakit bunu sana verdiği için Allah’a şükret ve ona inanç.”
Manevi taraflar üzere engelli bireylerin her daim kendilerini geliştirmeye odaklanması ve hayatta tutunması için maddi manada da kendilerini geliştirmesi gerektiğini belirten İbrahim Altuntaş, gerek devlet gerek sivil toplum kuruluşları tarafından engelliler ismine pek çok eğitim ve geliştirme faaliyetlerinin yürütüldüğünü söyledi.
Altuntaş, kelamlarını şöyle tamamladı:
“İstanbul’da da bir rehabilitasyon merkezi var. Okula gidememiş olan görme engelli kardeşlerimiz o rehabilitasyon merkezine gitmek suretiyle çeşitli gereçlerden istifade ederek toplumsal hayata iştiraki öğreniyor. Hem de bunun yanında tek başlarına kaldıkları vakit kendi işlerini nasıl yapabileceklerini de öğreniyorlar. Hasebiyle görme engelli kardeşlerimizin bu stil rehabilitasyon merkezlerine giderek hem ruhsal manada dayanak almak hem de kendilerine yetebilecek noktaya gelmeleri imkanı var. Onların yapamayacağı hiç bir şey yoktur. Din görevliliği, bilim insanlığı, mühendislik, yöneticilik her şey. Kâfi ki hayattan kopmasınlar, kâfi ki her daim kendilerini geliştirmeye çalışsınlar.”
